ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Περιοδικό «Κ»

Ένα μεσημέρι γύρω στο 2500 π.Χ., βάρκες κάνουν την εμφάνισή τους στα ανοιχτά της Κέρου. Οι κωπηλάτες κοπιάζουν κάτω από τον καυτό ήλιο, στα μαυρισμένα μπράτσα τους οι φλέβες διαγράφονται και οι μύες φουσκώνουν από την προσπάθεια, αλλά σύντομα άντρες και γυναίκες αποβιβάζονται στο νησί. Μαζί τους κουβαλούν πήλινα αγγεία με είδη διατροφής, ελιές, κρασί κ.λπ. Λίγη ώρα αργότερα, συγκεντρώνονται στην περιοχή του Κάβου και πραγματοποιούν κάποιο είδος τελετουργίας, πιθανότατα θρησκευτικού σκοπού, στη διάρκεια του οποίου απιθώνουν στο έδαφος θραύσματα μικρών μαρμάρινων ειδωλίων. Η τελετή ολοκληρώνεται και αναχωρούν, αφήνοντας πίσω τους υπολείμματα του λιτού τους γεύματος και μια γη σπαρμένη με κομμάτια μαρμάρινων γυναικείων ειδωλίων, τα οποία μένουν φύλακες και μάρτυρες του προσκυνήματός τους. Σε μικρή απόσταση, στις πλαγιές του Δασκαλιού, διακρίνονται δεκάδες κτίσματα. Η στενή χερσόνησος που ενώνει αυτό το κωνικό κομμάτι γης με το νησί της Κέρου αντηχεί από κλαγγές, καθώς εργάτες του μετάλλου δουλεύουν τον χαλκό και τον μπρούντζο που με κόπο μεταφέρθηκαν εκεί από γειτονικά κυκλαδονήσια.
Συνέχεια ανάγνωσης «Τα μυστήρια των σπασμένων ειδωλίων»